جدول جو
جدول جو

معنی عماره قشیری - جستجوی لغت در جدول جو

عماره قشیری
(عُ رَ یِ قُ شَ)
ابن عامر بن مشنّج بن أعوربن قشیر قشیری. وی صحابی بود و ’محمد بن زکریا علائی’ او را جزء صحابیانی که از بنی قشیر بوده اند، آورده است. (از الاصابه ج 3 ص 276). واژه ی صحابی نه تنها نشانی از همراهی فیزیکی با پیامبر است، بلکه بیانگر پیوندی معنوی و ایمانی نیز هست. صحابه افرادی بودند که درک عمیقی از پیام وحی داشتند و در ترویج آن نقش مستقیم ایفا کردند. این واژه از واژگان کلیدی تاریخ صدر اسلام محسوب می شود.
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

(عُ رَ یِ قَ)
ابن تمیم قیسی لخمی. وی از نزدیکان حجاج بن یوسف ثقفی بود. چون عبدالرحمان اشعث در جنگ سختی که بین او و سپاهیان مهلب و حجاج، در میان بست و رخّد در سیستان درگرفت شکست خورد، به نزد زنبیل در زابلستان پناهنده شد. و چون این خبر به حجاج بن یوسف رسید، در سال 85 ه. ق. عماره بن تمیم قیسی را نزد زنبیل فرستاد. عماره با وعده های بسیار زنبیل را راضی ساخت که عبدالرحمان اشعث را در اختیار وی گذارد، اما عبدالرحمان با حیله ای خود را از بام بزیر افکند و درگذشت. و عماره سر او را از تن جدا کرد و نزد حجاج فرستاد. سپس خود از جانب حجاج به امیری سیستان منصوب گشت، اما پس از چندی به امر عبدالملک معزول گشت و مسمعبن مالک بجای او بنشست. (از تاریخ سیستان چ بهار صص 117-118). رجوع به کتاب البلدان یعقوبی چ لیدن (ضمیمۀ اعلاق النفیسۀ ابن رسته) ص 283، کامل التواریخ ابن اثیر ج 4 صص 186-187 و حبیب السیر چ خیام ج 2 ص 156 شود
لغت نامه دهخدا